The Tablelands, tot Carnarvon NP

Hi Guys

Hier ons volgend stukje van onze belevenissen.

We hebben jullie achter gelaten in Palm Cove. Vandaar zijn we via Kuranda naar Mareeba gegaan. Dit is voor ons geen onbekende plek, we hebben daar een paar dagen gestaan voordat we naar “The Tip” gingen. Het is een mooi klein plaatsje met alle voorzieningen die je nodig hebt en de campground is op de Rodeo Grounds. Een mooie plek om te staan. Daar komen ’s morgen de kangoeroes vanuit de bossen hun ontbijt halen in de vorm van groen gras, de zwarte en witte kaketoes komen bij tientallen gelijk overvliegen en verder vliegen daar onder meer honderden Brolga’s en veel andere bijzondere vogels. Het is genieten van al dat mooie natuurschoon. Omdat Mareeba in de Australische winter bijna altijd zon heeft en niet te warm is (maar 25 a 30 graden overdag en koelere nachten), komen veel mensen uit het zuiden van Australië hier “overwinteren” de Grey Nomads worden ze genoemd. Sommige staan hier vanaf begin juni tot eind september. Het tarief is gunstig en de voorzieningen basic (stroom, water, laundry, toiletten en douches). En, ja hoor, ook hier een aantal (ex) Hollanders ontmoet, je komt ze overal tegen. Leuk om hun verhalen en motieven om te emigreren te horen en hoe zij in Australië leven.

Toen op naar het zuiden, onze eerste stop was Yungaburra. Een klein plaatsje maar met een aantal mooie oude gebouwen – voor Australische begrippen dan – de Curtain Fig Tree, een geweldige grote boom (of bomen). In dit plaatsje zagen we onze eerste Platypus. Een uniek diertje, lijkt wel op een otter, leeft in het water en heeft een “platte bek”. Ze zijn vrij schuw en hun leefgebied is niet erg groot maar we hebben ze gezien. We zijn nog op zoek geweest naar de boomkangeroos maar die lieten zich niet zien. We hadden een mooie campplek bij Lake Tinaroo maar de volgende dag was het ’s morgens zwaar bewolkt dus besloten om verder naar het zuiden en richting de kust te gaan . Na eerst de Cathedral Fig Tree bewonderd te hebben zijn we via Malanda en Millaa Millaa naar Innisfail gegaan. Onderweg de diverse falls bezocht met veel mooie uitzichtpunten.

We hebben het nog steeds geweldig naar ons zin maar er is één ding dat ons de laatste weken een beetje plaagt en dat is de Stone Curlew. Een vogel die ’s nachts actief is, hij lijkt op een Bustard ??, een soort loopvogel. Hij is iets groter dan een meeuw maar hij schreeuwt heel erg. Het geluid lijkt op een kruising van een Amerikaanse politie sirene en een dame die het heel erg benauwd heeft. Als zo’n “kanarie”  naast je campertje staat dan blijf je niet slapen. De vogels reageren op elkaar, dus als er ergens eentje begint is de rest van mening dat ze moeten antwoorden. Maar goed, er moet toch iets te zeuren zijn en het hoort bij het avontuur, toch ?

Na Innisfall, via Mission Beach, Tully, Cardwell, Ingham, Townsville naar Charters Towers. De laatste is een oud gold mining city maar hoewel het goud al jaren op is, geeft deze stad redelijk goed de ”sfeer” weer en zijn er veel oude gebouwen goed bewaard gebleven.   Vandaar via het binnenland, Belyando Crossing,  ( een wereldplek met in totaal 5 inwoners die samen een soort roadhouse runnen, vies, slechte koffie en veel te dure diesel) en Clermont naar Rubyvale. In deze plaats hebben de oom en tante van Geja jaren geleden zelf een mijn gehad en naar opaal gezocht. Er is nog steeds veel mining daar voor opaal, saffier en andere soorten steen. Via Emerald, ook een leuke oude city met een oud station dat nog steeds in gebruik is, naar het Carnavon N.P.

Dit park is een groot park met vele mooie wandeltracks. Helaas konden we in het park zelf niet kamperen maar 4 km buiten het park is een camping. We kwamen aan terwijl het bewolkt was. We hebben die dag een stevige wandeling gemaakt, voor kenners de Boolimba Bluff. Een stevige klim naar een geweldig mooi uitzichtpunt over de gehele gorge. De bedoeling was om de volgende dag de rest, althans een aantal andere tracks te gaan wandelen maar.. In het begin van de nacht hoorden we iets vallen op het dak van de camper, een geluid dat we lang niet meer hadden gehoord, n.l. regen. En helaas, het stopte niet. De volgende morgen was de camping één grote modderpoel, de gasten die geen 4 wd drive voertuig hadden pakten met spoed hun zaken om te vetrekken. Het park ligt ongeveer 45 km vanaf de Hwy en een gedeelte van de toegangsweg is un saeled met minimaal 5 river crossings. De weerverwachting was dat er die dag zeker nog 25 mm regen zou vallen en de rangers waren aan het overwegen om de gorge te sluiten voor het publiek, te glad en dus te gevaarlijk. Samengevat, voor ons het sein om te vertrekken, richting  kust. Via Rolleston naar Moura. Daar zijn we nu en …….. het regent nog steeds maar morgen wordt het vast beter.

Groetjes van ons en tot het volgende bericht.