Broome en The Gibb River Road

Broome is erg toeristisch maar heeft ook een paar  mooie stranden. Daarnaast is het de plek om even te tanken, wassen en inkopen te doen. Dat hebben we ook maar gedaan. Vervolgens zijn we naar het noorden gereden, naar Cape Leveque en One Arm Point. Op de weg daarheen hebben we overnacht bij James Price Point. James Price Pnt was een mooie plek met veel vliegen en muggen. Tevens hebben we er kennis gemaakt met de Australische politie. We zijn op weg naar James Price Pnt, in de middle of no were, op een zandpad, twee maal uitgebreid gecontroleerd. En toen we op onze plek stonden hebben we een paar keer visite gehad van deze Australische (ex)  collegae. Reden voor zoveel aandacht was dat er demonstraties waren in de directe omgeving, tegen mogelijke gaswinning direct voor de kust. Overal staan borden met de tekst NO GAS. Er zijn ook diverse kampen van demonstranten in dit gebied. Maar beiden, zowel demonstranten als politie zijn erg vriendelijk en leggen ons geen strobreed in de weg, beiden zijn geïnteresseerd in ons reisverhaal en plan. De weg naar Cape Leveque is ongeveer 200 km waarvan de helft, in het Aboriginal gebied, geasfalteerd is. De rest is echt 4 wd drive maar goed te doen. Om One Arm Point, of Ardiyooloon in Aboriginal taal,  in te mogen moeten we eerst een permit halen, kosten 10 dollar per persoon. Dan mag je het dorp inrijden, al thans bepaalde straten bij de andere straten staat duidelijk aangegeven, alleen locals.

 Je kunt een paar zaken  bekijken, zoals een Lookout, de Beach en een Hatchwery waar men een aantal vissen en schilpadden in grote tanks heeft die je kunt bekijken. Tevens is daar een mannetje bezig om de locale schelpen, de Aingir of Trochus, te polijsten en daar sieraden van te maken.

Cape Leveque is niet meer dan een camping, een vuurtoren en prachtige stranden.  Aan de west kant zie je de zon in de zee zinken en aan de oostkant, ja ook in de vakantie is het vroeg opstaan, hem weer uit de zee  opkomen. Je zou slaap tekort komen zoveel is er te zien.

In Derby ontmoeten we in de kerkdienst Bill en Joan. Een geweldig stel, beiden 70 ers, maar met een missie en een passie. Zij blijven ongeveer 3 maanden in Derby om training te geven aan Aboriginals.  We hebben de rest van de zondag met hen doorgebracht. Maandagmorgen zijn we vertrokken.

De uitdaging, de Gibb River Road, een weg tussen Derby en Kununurra, ruim  700 km lang en nagenoeg onverhard. De weg is aangelegd om het vee van diverse Cattle Stations naar Derby dan wel  Wyndham te brengen. Je bent “moreel” verplicht om twee reserve banden mee te nemen, naast het nodige water en voedsel. De weg is alleen te berijden in het droge seizoen en dan alleen nog met een 4 wheel drive.

De weg is een begrip in Australië, erg afwisselend en daardoor blijft het erg boeiend om hier te rijden. Veel gravel road, met soms veel grote en “gemene” stenen, mooie kreekjes en riviertjes die je over moet steken. De ontwikkeling hier is nog niet zover dat men op het idee komt om bruggen te bouwen. J J Dus gaat de weg door het water, dat maakt het altijd een beetje spannend. 

De eerste stop op de Gibb was Windjana Gorge. Je kunt er heerlijk wandelen langs een rivier in de Gorge met wat zandbanken. En ja hoor, ze waren er, de “sweeties”. Dat is de Australische benaming voor zoetwater krokodillen. Ruim 20 stuks hebben we er gezien en hoewel men ons wil doen geloven dat zij “vegetariërs” zijn hebben wij  mensen gesproken die gezien hebben dat DIE sweeties een kangoeroe hadden gevangen en opgegeten.  Ook hebben we een aantal Brolga’s gezien, een mooie vogel, iets groter dan een ooievaar, grijs met een rode kop.

De volgende dag door Tunnel Creek gelopen, weer een hele andere ervaring. In een grot van enige kilometers lang, door water wat niet zo diep was, iets boven kniehoogte.

Weer heel anders was de Bell Gorge met een mooie brede waterval. Een stevige wandeling naar de “bodem” van de falls. Gemakkelijker was de wandeling naar de Calvans Gorge met een wat meer bescheiden waterval. Overnacht ( Bush camping) bij Barnett River Gorge, wel de watervalletjes gevonden maar de gorge was niet te vinden. De weg naar Barnett River Gorge was heel erg slecht en heeft ons een lekke band “gekost”. De band was het “wisselgeld” van deze hele mooie overnachting zullen we maar zeggen.

Toen kwam de grootste oversteek, de Pentecost River. Een oversteek van zeker 150 meter “breed” en sterk stromend water. Eerst maar eens gekeken hoe andere voertuigen deze  hindernis namen. Dat was te doen, Jan was iets meer overtuigd dan Geja maar omdat de eerste achter het stuur zat, het “diepe” maar ingereden. Een perfecte oversteek alleen heeft onze camper zijn “identiteit” verloren bij het bad in deze rivier. De kentekenplaat aan de voorzijde hebben we verloren. Door de sterke stroming is hij er kennelijk afgescheurd, want de bevestigingboutjes zaten nog netjes in de bumper. Een stuk papier in een plastic hoesje was de oplossing, in Queensland, waar de auto geregistreerd is zullen we een nieuwe plaat moeten laten maken.

Hierna hebben we de El Questro Gorge, de Zebedee Springs – heerlijk warm, 28 tot 35 graden Celsius, water dat uit de rotsen stroomt en waar je een bad kunt nemen – en de Amalia Gorge door gewandeld. Bij een oversteek van een rivier op weg naar de El Questro Gorge waren we toch nog even verrast, hier was de oversteek niet breed maar wel met veel stroming en erg diep. Weer de “kunst” afgekeken en met advies van een erg enthousiaste Aussie toch de oversteek gemaakt. Rechts blijven dan kan het was zijn advies en ja, het is ons gelukt.

We zijn nu in Kununurra en hebben beiden het gevoel, we hebben het gefikst, we did the GIBB.  Weer een geweldig mooi stukje van onze reis door Down Under. Ons volgende doel is de Bungle Bungles en dan richting  Northern Territory. Maar eerst in Kununurra, de band repareren, een goede douche, brandstof, water en voedsel inslaan. Oh ja, onze kleding en de auto zijn wel heel erg onder het stof, dus gewoon vies. Dus ook wat wassen en zo, je weet wel, de  “gewone” dingen van het dagelijks leven.

Lieve beste en aardige volgers, voorlopig zijn jullie weer een beetje bij, tot het volgende blog.