We zijn in Wesburn (Melbourne).

Hi Guys. We zijn  bij onze vrienden Hub en Annelies in Wesburn, een klein plaatsje ten noord oosten van Melbourne. Het is hier goed vertoeven, aardige mensen, goed eten, wat klussen aan de camper en verder wat leuke dingen doen.

Maar eerst onze reis van Tumut naar Wesburn. Ons laatste verslag kwam uit Tumut. Hierna  ging onze route via Ballow, Tumbarumba, Carryong, Taliangatte, Kiewa, Dederang, Myrtleford, Oxley, Docker, Mansfield, Merton, Alexandra, Buxton, St. Filians, Warburton naar Wesburn. We hebben onderweg wat regen gehad na een hele week mooi weer. De auto, die onder de stof zat is in ieder geval “schoon” gespoeld. Onze overnachting was in Mansfield omdat de bush camping die we op het oog hadden van ons gescheiden was door een riviertje. Door de regen was de stroming zo sterk dat we niet het risico wilden nemen om hier met de camper door heen te gaan. Dus toen maar een camping en dat werd Mansfield. Daar was het ongewoon druk omdat daar de volgende dag een wielerwedstrijd werd gereden.  De volgende dag maar eerst alle “wielerfanaten” gebruik laten maken van de douche en hierna konden wij in ons tempo de dag starten. Het was weer mooi weer en de route was weer geweldig, met name het laatste gedeelte, een mooi stuk unsealed road. Het weerzien met Hub en Annelies was hartverwarmend. We blijven hier een paar dagen omdat we in de camper wat wijzigingen willen aanbrengen. Hub is een handymen en heeft een schuur vol gereedschap. Daarnaast heeft hij zijn camper zelf gebouwd en heeft dus ook wat camper “inzicht.” Het is leuk om samen bezig te zijn.  Maar ondertussen doen we ook leuke dingen. Zo zijn we met hen naar Marysville en de Steavensons Falls geweest. Het dorpje Marysville is drie jaar geleden met de hevige bosbranden hier, nagenoeg geheel verbrand. Verschillende bewoners zijn niet meer terug gekomen, maar een aantal zijn volop bezig om het plaatsje weer te herbouwen. Heel indrukwekkend om daar te zijn en de vele verbrande bomen te zien. Een aantal bomen begint opnieuw uit te lopen met nieuwe takken aan de stam en een dode, zwart verbrande top. Een aparte wereld. Hub en Annelies hebben een prachtige woning boven op een heuvel en kijken vanuit hun zitkamer de vallei in naar het westen. Elke avond een geweldige zonsondergang en daarbij vliegen de witte en de zwarte Kaketoes over. Natuurlijk niet te vergeten de mooie Rosella’s  en de andere grotere parkieten. Voor hen inmiddels “gewoon” maar voor ons elke dag weer geweldig.

Woensdag heeft Geja Lieke, een collega van de bieb, ontmoet in Melbourne. Zij hebben lekker bij gekletst.

We hebben er nu zo’n 7.000 km erop zitten. Dit komt mede doordat we een aantal manoeuvres moesten uithalen in verband de wateroverlast.  We hebben helaas ook ”verkeersslachtoffers” gemaakt, naast de vele vliegen, vlinders en muggen hebben we ook twee slangen overreden en een wombad verraste ons en kwam onder de wielen van de camper terecht. Gelukkig hebben de kangoeroes tot op heden de camper ontweken. We hebben van Dick in Toowoomba een paar “fluitjes” gekregen en die voorop de auto geplakt. Door de rijwind produceren deze fluitjes een geluid met hoge frequentie, voor het menselijk oor niet hoorbaar maar men zegt dat de kangoeroes dit geluid erg vervelend vinden.

Verder een bijzonderheid. Deze week  is Hub jarig en daarom hebben we hen mee uit eten genomen naar hun favoriete restaurant. Dit is de R.S.L. club. Deze clubs vind je bijna door geheel Australië. R.S.L. staat voor Return Soldiers League. In de clubs kun je als lid een prima maaltijd nuttigen en als je meer dan 10 km vanaf de club woonachtig bent, ben je als “gastlid” – wel even inschrijven met je woonadres – van harte welkom. We zaten nog even na te genieten van onze heerlijke maaltijd en om 21.00 uur werd de  verlichting gedimd, en een mooi geslepen glasplaat aan de wand  werd verlicht. Daarin was onder meer een kruis geslepen en wat emblemen. Iedereen werd verzocht om op te staan, de Last Post werd afgespeeld en een donkere mannenstem herinnerde ons eraan dat vele Australische jongens en meisjes hun leven  gegeven hebben in de vele oorlogen. Dat we hen niet vergeten en dat we ons moeten realiseren dat “wij” verder kunnen met ons leven en onze relaties. Iedereen ging staan en met het nodige respect werd dit ceremonieel ondergaan. Iedere avond omstreeks dat tijdstip wordt deze ceremonie herhaald.

Je kunt er over denken wat je wilt maar het is in ieder geval bijzonder en respectvol voor de soldaten die hun leven lieten en voor hun nabestaanden. 

Wat verder opvalt is dat het levensonderhoud in Australië stukken duurder is geworden in verhouding met ons bezoek nu vier jaar geleden. In bijzonder de zaken die je nodig hebt in je dagelijkse leven, de “luxe zaken” zijn minder in prijs gestegen.  Natuurlijk speelt de lage koers van de Euro ook mee maar buiten dat is het verbasend om te zien hoe snel de prijzen gestegen zijn. Nee, jullie hoeven geen inzameling voor ons te houden, we gaan het redden maar het is wel opvallend. :);)      

Zo, jullie zijn weer een beetje op de hoogte van onze “belevenissen”tot op heden.

Ons plan is om nog een paar dagen bij Hub en Annelies te blijven, Melbourne te verkennen en dan vervolgens “langzaam” naar het westen te gaan, onze geplande route volgen.

Zoals we inmiddels gewoon zijn  hier in Down Under, neem je afscheid met de kreet:  “See You”.